Art, Caribbean, KAdE, Kunsthal in Amersfoort

May 30, 2012

Michael McMillan

Michael McMillan
St. Vincent & The Grenadines

I'm always trying to take the viewer out of where they think they are and maybe move across time and put them someplace else for as long as they care to be there.

Eigenlijk wilde Michael McMillan wetenschapper worden. Maar toen hij 18 jaar was besloot dromer McMillan zijn fantasie centraal te stellen en zijn dromen te verbeelden in sculptuur, installatie, schilderij en film. Zijn wens wetenschapper te worden is nog altijd terug te zien in zijn manier van werken: hij onderzoekt. Weliswaar geen wetenschappelijke materie, maar desalniettemin even grondig.

Zijn zoektocht leidt hem naar gevonden voorwerpen, afval, gebruikte materialen: materiaal dat hij transformeert tot droombeelden van bygone Americana.

De materialen vallen uit elkaar, roesten. Het is ons ‘sociale afval’, afval dat is weggegooid en geen waarde meer heeft. Maar als je het verzamelt en bij elkaar brengt in een context, krijgt het weer betekenis.

McMillans opa, soldaat in WOI, werkte bij de spoorwegen. Zijn vader vertrok op jonge leeftijd naar New York voor het theater. Daar ontmoette hij McMillans moeder, een Italiaanse immigrant, werkzaam in de reclamewereld in de jaren ’30/’40. Al deze verschillende stromingen - het spoor, het leger, het theater en de commerciële reclamewereld – zijn terug te zien in het werk van McMillan.

Het proces begint bij McMillan met woorden. Met tekst probeert hij de ervaring beschrijven die hij hoopt te kunnen verbeelden in het werk; wat hij gaat zien, horen, ruiken. Hij creëert een scène.

Zo ook met I Miss My Mum’s Cooking:

Midden in de installatie staat als een altaar de Dutch Pot van zijn, inmiddels overleden, moeder. In de grote ijzeren pan zitten de smaken van haar kookkunsten opgesloten. De geur, de smaak, de textuur van het eten, prikkelt de zintuigen en roept herinneringen op aan verlies, gezondheid en erfenis.

Miss My Mum’s Cooking, 2012 Installatie, verschillende afmetingen